Dokładnie pięćdziesiąt lat temu pojawił się model lekkiego samochodu dostawczego produkcji francuskiej – Renault Estafette. Stał się on jednym z najważniejszych elementów francuskich, miejskich widoków. Przez długie lata służył francuzom (i nie tylko) w dostarczaniu produktów i towarów w wąskich, zatłoczonych, miejskich uliczkach…
W Szampanii wykorzystywany był do przewozu koszy winogron, a normandzcy rybacy zaś przewozili nim tony złowionych ryb i innych owoców morza. W 1968 roku był służbowym pojazdem żandarmerii i policji. Można go porównać do niemieckiego Volkswagena „Ogórka”, gdyż także był jednym z ulubionych środków transportu „dzieci-kwiatów”. Do dziś można spotkać egzemplarze ozdobione hipisowskimi emblematami. Nie cieszy się co prawda aż taką popularnością jak niemiecki „Ogórek“, ale wciąż pozostaje dla niego ciekawą alternatywą.
Historia Renault Estafette sięga 1952 roku. Dostawcze odmiany przedwojennego Renault Juvaquatre nie spełniały ciągle rosnących wymagań klientów. Zbyt mała przestrzeń ładunkowa ograniczała ich przydatność, a przy ładowności wynoszącej jedynie 300 kg stanowiła barierę nie do pokonania… Nie można było jednak przerzucić się na większe modele francuskiej marki z prostego powodu – nie mieściły się one w wąskich uliczkach miast i miasteczek, które powstały na długo przed rozwojem motoryzacji znanej nam obecnie.
Wdrożono projekt oznaczony symbolem R213x. Pojazd miał niewielkie, aczkolwiek pakowne nadwozie oraz chłodzony cieczą (inżynierzy francuskiej marki mieli na względzie możliwość przegrzewania się jednostek chłodzonych powietrzem) i napędzający przednie koła silnik umieszczony z przodu. R213x miał być funkcjonalny i ekonomiczny w użytkowaniu, a przy tym mieścić się na miejskich uliczkach. Jednostkę napędową stanowił silnik 845 cm i mocy 32 KM.
W różnych wersjach i pojemnościach Ventoux był produkowany w latach 1947-1984. Zastosowano manualną o czterech przełożeniach, a także niezależne zawieszenie wszystkich czterech kół. Nadwozie wykonano z blachy stalowej i oferowane było w kilku wersjach. Podstawowa wersja pojazdu (zamknięty furgon) posiadała przesuwane drzwi z boku, co ułatwiało załadunek i rozładunek nawet w ciasnych miejscach. Miał to być nie tylko pojazd użytkowy, ale także w pewnym stopniu komfortowy. W 1957 roku na ulicę wyjechał pierwszy prototyp. Projektowi nadano nazwę Estafette (z francuskiego goniec, kurier, posłaniec).
Premiera Renault Estafette miała miejsce we wrześniu 1959 roku podczas Salonu Samochodowego w Paryżu. Pierwsze egzemplarze wystawiono podczas targów rolniczych i rzemieślniczych – miał to być samochód dla ludzi pracujących. Na terenie całej Francji organizowano specjalne pokazy dla farmerów i prywatnych przewoźników, połączone z jazdami próbnymi, aby zaprezentować możliwości nowej konstrukcji. Renault dostosowało samochód do potrzeb klientów oraz lokalnych przepisów. Już pod koniec lat 50. w zakorkowanym Paryżu wprowadzono tzw. Zone Bleu, czyli strefy płatnego parkowania oraz ograniczenia wjazdu dla pojazdów o ładowności powyżej pół tony. Aby dostosować się do zarządzeń władz miasta, przygotowano specjalną wersję Estafette o ładowności równo 500 kg, obchodząc w ten sposób obowiązujące przepisy. No cóż, już wtedy wiedziano, iż należy szukać i wykorzystywać luki prawne, aby nie tylko sprostać wymaganiom klientów, ale także dbać o ich interesy i portfele…
Wspomnieliśmy już o różnych wersjach nadwoziowych: oprócz podstawowego furgonu dostępny był między innymi 9-osobowy mikrobus zwany Alouette, wersja ze skrzynią ładunkową krytą plandeką, furgon lub mikrobus z podwyższonym dachem, a także wersja pod zabudowę specjalistyczną. Wielość wersji nadwoziowych przyczyniła się do popularności modelu, który znalazł zastosowanie wśród policji, żandarmerii, armii, czy nawet jako ambulans we francuskich służbach medycznych i zdrowotnych.
Wraz z modą na samochodową turystykę liczne egzemplarze przebudowano na pojazdy typu camper dając użytkownikom poczucie wolności i swobody w przemieszczaniu się po świecie.
W maju 1962 roku to modernizacja – Estafette R2132/33 z silnikiem Sierra o pojemności 1108 cm i mocy 45 KM.. Ładowność wzrosła do blisko 800 kg. Jednak to wciąż było mało i po 3 latach pojawiła się kolejna wersja, R2134 z przedłużonym rozstawem osi i ładownością jednej tony. 1968 to kolejna modernizacja Estafette – R2136 z silnikiem 1289 cm o mocy 54 KM. Wprowadzono skrzynię biegów o zmienionych przełożeniach pozwalających na podróż z prędkością blisko 100km/h.
W kolejnych latach zmodyfikowano nadwozie, wprowadzając masywne zderzaki z odbojami (użytkownicy narzekali na liczne uszkodzenia, chyba każdemu znany jest „system parkowania” francuzów… – zderzak w zderzak), zmieniono kształt osłony wlotu powietrza, kloszy kierunkowskazów oraz stylizację kokpitu – jednym słowem delikatna kosmetyka wpływająca na pełny odbiór samochodu przez jego użytkowników. W 1972 roku wprowadzono podciśnieniowe wspomaganie układu hamulcowego co przyczyniło się do poprawy bezpieczeństwa użytkowników. Dodajmy do tego opcjonalne pasy bezpieczeństwa i późniejszy dwuobwodowy układ hamulcowy ze światłami awaryjnymi.
Obchodzący dziś swoje 50-te urodziny Renault Estafette jest pełnowartościowym samochodem zabytkowym, aczkolwiek rzadko spotykanym autem kolekcjonerskim. Niestety często tak jest z samochodami będącymi „dostawczakami” – pasjonaci wolą wybierać sportowe coupe niż ciężarówki… Jednakże dla wielu pokoleń Francuzów jest nostalgicznym wspomnieniem młodości. Samochód uczestniczył także w wielu produkcjach telewizyjnych – słynna seria komedii z Louisem De Funnes o żandarmach z St. Tropez, czy chociażby serial kryminalny o inspektorze Maigret…
